Het nemen van rust en hoe ik aan die gekneusde rug kom

Het nemen van rust en hoe ik aan die gekneusde rug kom

Hoe belangrijk is het nemen van rust? Nou, heel belangrijk! Tot enkele weken geleden was ik me er niet zo bewust van. En het besef van rust nemen dringt dan ook langzaam tot me door.

Zaterdag 17 maart:

Vier weken geleden viel er een trap op mij, dit gebeurde toen ik het aan werk was. Ik kwam met een kar uit de lift en tegelijkertijd deed ik een deur open. Ondertussen hoorde ik iets en draaide ik me half om en zag ik DE trap op me af komen, en voor ik doorhad wat er gebeurde kreeg ik een klap op mijn hoofd en rug. Een paar seconden wist ik even niet wat er gebeurd was, gelukkig duurde dat maar een paar seconden en had ik alleen een zeer hoofd. Na mijn werk ging ik door stage, mijn rug begon een klein beetje pijn te doen maar het was vooral mijn hoofd die pijn bleef doen. Naarmate de dag vorderde deed mijn rug alleen maar meer pijn, ’s middags en ’s avonds vierde mijn zusje haar verjaardag. We waren nog maar net klaar met eten of ik ging naar bed, als er iets is wat ik niet vaak doe, dan is het vroeg naar bed gaan.

De rest van het weekend werd de pijn aan mijn rug alleen maar erger, van mijn hoofd heb ik eigenlijk helemaal geen last meer gehad. In de week die volgde had ik gewoon mijn stage en werk, ik deed alles iets rustiger aan, de pijn bleef! Hoe vaak iedereen ook tegen mij zei dat ik naar de dokter moest gaan, wou ik het tot na het weekend aankijken. Dat weekend leek het mee te vallen, maar na het weekend werd het weer erger. Toen heb ik toch maar een afspraak bij de dokter gemaakt, zij bekijk mijn rug en duwde en klopte op mijn rug en concludeerde dat mijn rug gekneusd is! Zij vertelde mij dat dit nog wel vier tot zes weken zou kunnen duren en rust moest nemen, verder kon er niet veel aan gedaan worden..

Kleine geluksmomentjes

Rust nemen, ik vroeg me af hoe ik dat moest gaan doen, op dat moment liep ik vijf dagen stage, werkte ik drie/vier avonden en de zaterdagochtend. Waar moest ik die rust nemen? Iedereen zei dat ik dan maar minder moest gaan werken, maar dat kon ik niet. Zonder werken zou ik geen inkomsten hebben en dat klonk niet zo aantrekkelijk. En als er iets is wat ik niet kan is het stilzitten! Eigenlijk ging ik alleen maar meer werken in plaats van minder, ook moest ik mijn stage afronden dus had ik het ontzettend druk. Lange dagen en korte nachten, totaal niet bevorderlijk voor mijn gezondheid. Je zou nu gerust kunnen zeggen dat het mijn eigen schuld is dat het nog steeds niet minder is geworden, want ja, de pijn is er nog steeds elk moment.

Een zeldzaam moment van rust.

Sinds vorige week moeten we weer vijf dagen per week naar school, de laatste loodjes voor ik mezelf eindelijk interieuradviseur mag noemen. Dit betekent dat ik vaker thuis kan zijn, als ik niet ga werken ;). De afgelopen week had ik dan ook meer rust dan de voorgaande weken. Ook kocht ik een heleboel warmtepleisters, deze heb ik de afgelopen weken al wel vaker gebruikt maar ze zijn niet heel goedkoop.. Bij de Action lagen ze ook in het schap, een stuk goedkoper dus heb ik maar een voorraadje ingeslagen. Omdat ik nu ook vaak ’s ochtends voor schooltijd ga werken, is het plakken van een warmtepleister ook mijn ochtendritueel ingeslopen, een PCM of ibu laat ik liever links liggen al zou het wel mogen. Soms, wanneer de pijn echt niet meer te doen is neem ik wel een pijnstiller.

Bijtanken met koffie!

Op Internet staat dat het nemen van rust het beste is met een gekneusde rug, moeilijk als je moeite hebt met rust houden en het liefst 24/7 in beweging wilt zijn. Nu stage weer is afgelopen heb ik gelukkig meer tijd om rustig aan te doen, het schrijven van deze blog heb ik dan ook in mijn bed gedaan. Een hele prestatie, al zeg ik het zelf. In de weekenden probeer ik zoveel mogelijk als het gaat te slapen en echt rust te nemen.

Laten we hopen dat die knop van echt rust nemen zo snel mogelijk omgaat in mijn hoofd en ik eindelijk echt naar mijn lichaam kan gaan luisteren. Want, als ik eerlijk toe geef, voel ik ook echt wel dat ik het op deze manier geen weken meer vol kan houden! Op de momenten dat het echt niet meer gaat kruip ik in mijn bed en hoop ik dat de pijn zo snel mogelijk zakt zodat ik weer verder kan met alle dingen die anders zo gewoon waren. Door deze gebeurtenis besef ik wel weer hoe kwetsbaar ik ben en hoe dankbaar je mag zijn als je gezond mag zijn!

Het is dan ook wel duidelijk dat een ongeluk in een klein hoekje kan zitten.

Mocht je tips voor me hebben, let me know ;)

Liefs Juudt.