VRIJheid!

VRIJheid!

Ik ben VRIJ!

Vrij om te gaan en staan waar ik wil,

ik zit niet opgesloten in een cel, 

mijn ritme wordt niet bepaald door een ander, 

ik kan naar de wc gaan wanneer ik wil, 

geen bewaker hoeft met mij mee,

ik kan appen wanneer en naar wie ik wil,

ik heb een horloge en besef van tijd.

Wat een vrijheid, wat een voorrecht.

En zoals Andreas (ex-gedetineerde) aan het eind tegen mij zei:

De HEER zij geprezen!

Ik dank God dat ik kan gaan en staan waar ik wil!

23-24 juni deed ik mee met een experience night, hiervoor liet ik mij vrijwillig opsluiten, samen met een grote groep jongeren. Even ervaren hoe het is om gevangen te zijn! Ik vond het heftig en ben blij dat ik hier aan heb meegedaan.

Onderweg naar de gevangenis.

Met een tas vol spullen reis ik samen met een vriendin naar Utrecht, om 18 uur moeten we ons melden bij de gevangenis. We eten wat op Utrecht centraal en vinden alles en iedereen grappig. Om alles liggen we dubbel van het lachen, het zullen de zenuwen wel zijn.. We weten niet wat ons te wachten staat en we weten niet wat er gaat gebeuren, het enige wat we wel weten is dat we 17 uur opgesloten zitten. We hebben geen contact met de buitenwereld, geen telefoon en geen horloge. Het zorgt voor een vreemd gevoel in mijn hoofd.

Eenmaal aangekomen bij de gevangenis melden we ons netjes en mogen we nog even naar het toilet. Daarna is het geen 'wij' meer maar ieder voor zich. Ik meld me bij een bewaker en er wordt gevraagd waarom ik hier ben, ik vertel dat ik hier ben vanwege heling (doorverkopen van gestolen goederen). Ik kreeg een t-shirt die ik aan moet doen, een lijst met artikelen wat wel en wat niet mee mag de cel in. Ook krijg ik een grijze vuilniszak, hier gaan de spullen in die je bij je mag houden in de cel. In de blauwe vuilniszak gaan de spullen die niet mee mogen. Ook mijn telefoon en horloge stop ik in de blauwe zak, ik kijk nog een keer op mijn lijst om te controleren of ik alles wel goed heb gedaan. Dan zie ik een regel staan waarop staat dat veters ook niet mee mogen, dat loopt fijn, gympen zonder veters.. De blauwe vuilniszak laat je achter en krijg je de volgende dag weer terug.

Dan weer even wachten op de volgende controle. Als ik aan de beurt ben moet ik de grijze vuilniszak leegmaken, bij alles moet ik vertellen wat het is. Mijn schoenen worden gecontroleerd met een zaklamp, in mijn jaszak zitten oordopjes (vergeten er uit te halen), mogen ook niet mee. M'n slaapzak en slaapmat moet ik uitrollen. Als ik alles weer terug heb gestopt in de zak wordt ik naar mijn cel gebracht.

Ik stap mijn cel binnen en de deur wordt achter mij dicht gedaan, nu zit ik echt opgesloten en kan ik nergens meer heen. De cel is leeg, geen bed, kast of stoel, geen werkende toilet, geen stromend water, een raam dat niet open kan, ik ben lichtelijk in shock. Een stoel had ik toch eigenlijk wel gehoopt. Een cel als dit had ik me niet voorgesteld, bij een cel dacht ik aan wat ik vroeger zag bij het tv programma Klokhuis. Ik rol mijn slaapmat en slaapzak uit en ga maar liggen. Er ligt een blad met bijbel teksten en vragen voor de bijbelstudie. Mijn oog valt op een paar bijbel teksten: Johannes 8:32 en u zult de waarheid kennen en de waarheid zal u vrijmaken. En Johannes 8:36 Als dan de Zoon u vrijgemaakt heeft, zult u werkelijk vrij zijn. Na het lezen van deze teksten kreeg ik het even 'moeilijk'. Het besef van opgesloten zitten kwam opeens bij mij binnen.

Na een tijd gaat mijn deur open en komt er een meisje binnen, het blijkt dus dat wij met zijn tweeën in een cel zitten. Dan opeens ben je niet meer alleen en moet je het kleine beetje privacy dat je hebt delen met een vreemde. Gelukkig konden we het goed vinden en was het best gezellig.

De tijd gaat sneller dan je denkt, inmiddels al twee keer uit de cel gehaald. Je hoort de bewakers al aankomen omdat ze bij iedereen op de deur bonken en dan roepen ze: naast je cel, en dan moet je zo snel mogelijk naast de cel gaan staan. We gingen eerst naar een ruimte waar we welkom geheten werden en een ex-gedetineerde zijn verhaal vertelde, dit verhaal was erg indrukwekkend! Hierna moesten we weer terug naar de cel. In de cel lag gelukkig een kladblok met een pen zodat ik nog iets te doen had. Na een tijd in de cel gezeten te hebben werden we weer geroepen, dit keer moesten we productiewerk doen. We moesten rollen snoep inpakken, een ander deel moest iets met schroefjes (?) doen, omdat er een paar rollen snoep ontbraken werden we gefouilleerd, hierna kregen we nog een presentatie over Kliksafe, want Kliksafe is de hoofdsponsor van deze experience night.

Hierna weer terug naar de cel en kregen we te horen dat we onze sport kleding aan moesten doen, na weer een tijdje wachten werden we geroepen en werden we naar de sportzaal gebracht. De groep werd in tweeën gedeeld. Eerst een warming-up en daarna ging de ene helft boksen en de andere helft ging buikspieroefeningen (en nog meer van dit soort oefeningen). Het sporten duurde tot 12 uur. Af en toe kon je spieken op het horloge van een bewaker. Na het sporten ging de ene helft buiten luchten en de andere helft ging zich vast klaar maken om naar bed te gaan, na een kwartiertje (denk ik) werden de groepen omgeruild. Hierna werd iedereen weer terug gebracht naar de cel en moest je gaan slapen. Wij gingen gelijk slapen, er werd nog met een zaklamp in onze cel geschenen. Na een tijdje hoorden we allemaal geschreeuw op de gang en na nog een tijdje riepen de bewakers: CEL CONTROLE! Onze cel werd gelukkig niet gecontroleerd maar die van Tirza wel. Tirza had een extra vak in haar slaapzak genaaid en een springtouw en ballonnen mee naar binnen gesmokkeld.

*BONK BONK* Er werd op de deur gebonkt en iedereen moest wakker worden en naast de cel gaan staan, grappig om al die slaaphoofden op de gang te zien staan. Wij gingen eerst naar buiten om te luchten. Het was behoorlijk fris in pyjama, maar op zich ook wel lekker wakker worden zo. Hierna kon je je even opfrissen, tanden poetsen en naar het toilet gaan. Terug op de cel stond er een ontbijt klaar, twee broodjes kaas, een ei, beker melk en een muesli reep. Nadat we hadden gegeten en ons hadden aangekleed hebben we onze cel maar vast opgeruimd. Ed van Hel, de directeur van Stichting Ontmoeting kwam nog even bij ons in de cel om te vragen hoe wij het vonden.

Na weer een tijdje wachten werden we weer van onze cel gehaald en kwamen we bij elkaar in een grote ruimte. Hier werd ons verteld dat we weer VRIJ waren! Ook deden we de bijbelstudie met elkaar en in kleine groepjes, de teksten die ik hier boven al heb gedeeld werden besproken, samen met nog een paar andere vragen. Ook vertelde Andreas (ex-gedetineerde) nog iets over zijn eigen leven. Hierna kregen we onze spullen terug en moesten we onze cel opruimen. Toen iedereen klaar was kwamen we nog een keer bij elkaar en kregen we nog een korte presentatie over Stichting Ontmoeting zelf. We maakten nog een groepsfoto en kregen een certificaat als bewijs van deelname. Ook kreeg ik nog een hand van Andreas, de woorden die hij tegen mij zei hoop ik niet snel te vergeten: De HEER zij geprezen!

De afgelopen week heb ik meerdere male beseft dat ik VRIJ ben, dat ik kan gaan en staan waar ik wil. Dat ik zomaar mijn raam open kan doen, naar buiten kan gaan wanneer ik wil, met vrienden af kan spreken en gewoon naar mijn werk kan gaan. Ik ben blij dat ik niet gevangen zit!

Zo dit was mijn hele ervaring, ik raad je echt aan om hier ook een keer aan mee te doen. 

Liefsx.